Doris Blom-Cahn was ondergedoken in Bilthoven

De reis naar Bilthoven was heel anders. Ik was niet meer zo bang en Bilthoven was niet zo ver weg. De aankomst bij ons onderduikadres liep wel wat vreemd. Toen we aanbelden deed er namelijk niemand open. Het huis maakte ook een wat verwaarloosde indruk en meneer van der Berg durfde me niet zomaar achter te laten. Samen probeerden we de achterdeur – die was open – en we lieten onszelf maar binnen. Meneer van der Berg nam snel afscheid en ik bleef alleen achter. Mevrouw Bodegrave gaf les aan de Kees Boekeschool in Bilthoven en dat was de reden dat ze pas later thuiskwam.

Het was een gezellig huis en ik kreeg een leuk klein kamertje dat ik zelf mocht inrichten naar mijn smaak. Mijn vader had een kist met enkele spullen van mij opgestuurd: overgordijnen, dekens, een hoofdkussen en mijn eigen dekbed. Ik was er natuurlijk ook als hulp in de huishouding, maar ik mocht het werk zelf indelen. Er waren nog meer kinderen in huis, twee jongetjes die ook op de school van Kees Boeke gingen en nog een klein jongetje van vijf jaar die naar de kleuterschool ging. Mevrouw Bodegrave had drie dochters, waarvan alleen de jongste (12 jaar) bij haar woonde. Overdag was iedereen naar school en had ik het rijk voor mij alleen.

Op een dag zei mevrouw Bodegrave tegen mij: “Je kunt best mee naar school, dan leer je ook wat.” Ze vond dat ik er niet Joods uitzag en ze was dus niet bang dat iemand het zou merken. Maar helaas had Kees Boeke het direct door en mevrouw Bodegrave kreeg een fikse uitbrander van hem. Het was te gevaarlijk en ik bleef daarna weer thuis.

Op een middag kwam mevrouw Bodegrave buiten adem naar binnen gestormd. Er zou een huiszoeking komen; iemand had ons verraden. Ik moest onmiddellijk weg, want ik had geen goede foto op mijn persoonsbewijs. Ik pakte mijn fiets en reed naar de familie van den Berg in Bussum. Zij brachten mij weer thuis.