Het leven van Hélène Levy voor de onderduik

We hebben thuis nooit zoveel rond het Jodendom gedaan, mijn vader en moeder hadden er niets mee. Mijn vader werkte als arts in een Joods ziekenhuis. Daar heeft hij mijn moeder ontmoet, zij was een verpleegkundige en ook joods. Vanaf 1941 mocht mijn vader als arts alleen nog maar joodse patiënten behandelen. In 1943 zijn we ondergedoken en namen we de naam Jonker aan.

Veel van onze familieleden zijn door de Duitsers afgevoerd naar Polen: de ouders van mijn vader, zijn oudste broer en de zus van mijn moeder. Het werd zo griezelig, dat mijn ouders besloten dat we allemaal moesten onderduiken. Ik ben toen alleen ondergebracht bij een aantal families.