De oudste van de 11 kinderen van Friedrich Michel en Lena Reiwit was Marcus Michel, die op 19 September 1884 in de Zandstraat 21 in Amsterdam was geboren. Marcus werd boekhouder en later bestempeld als kantoorbediende. Marcus was ongehuwd.
Begin Mei 1930 vertrok Marcus uit zijn ouderlijk huis naar de 2e Jan Steenstraat 11 2e etage, waar hij inwoonde bij de weduwe Buijsman. Daarvoor woonde hij in de Lange Houtstraat 26 in Amsterdam, waar zijn vader Friedrich Michel op 23 Maart 1931 was overleden.
Op 24 Juni 1932 keerde hij terug naar zijn weduwe geworden moeder, maar op 4 Mei 1936 vertrok hij opnieuw van daar, naar de Plantage Parklaan 10, waar hij inwoning vond bij de familie Hendrik de Kleijn. Toch ging hij een paar maanden later terug naar zijn moeder die vanaf October 1936 alleen woonde op de Tugelaweg 91 I in Amsterdam-Oost.
Marcus was een begaafd man. Voor de toenmalige minister Postuma vertaalde hij eens een toespraak in het Frans. Hij sprak een groot aantal talen, o.a. Frans, Portugees, Spaans, Italiaans, Russisch, Zweeds en het is niet ondenkbaar dat hij ook Jiddisch gesproken zal hebben. Tussen 1907 en 1914 woonde Marcus in Parijs; hij heeft e o.a. voor de gammofoonplatenmaatschappij Pathé gewerkt. Verder heeft hij gewerkt in het bankwezen en voor Centraal Beheer. Ook heeft hij op het Israelitisch Semenarium gezeten en was tevens voogd van Fred Michel, (Friedrich of Frederik), de zoon van zijn zuser Rebecca Michel.
Tijdens de grootschalige razzia’s van begin October 1942, werd Marcus Michel gearresteerd en afgevoerd naar Westerbork, waar hij tussen 3 en 5 October werd binnengebracht. Het was daar een grote chaos, mede wegens de toevloed van Joodse dwangarbeiders uit de op 2 October geliquideerde Joodse werkkampen in Noord Nederland.
De weinige aantekeningen op zijn Joodse Raad registratiekaart geven aan, dat hij op 16 October 1942 op transport gesteld werd naar Auschwitz. Dit transport met totaal 1710 gedeporteerden, maakte nog een tussenstop in Cosel, een plaatsje ±80 km westelijk van Auschwitz gelegen. Daar werden 570 jongens en mannen tussen 15 en 50 jaar gedwongen de trein te verlaten om daarna als dwangarbeiders tewerkgesteld te worden in de omliggende werkkampen in Opper Silezië.
De toen al 58-jarige Marcus Michel behoorde daar niet bij – hij werd met de achtergebleven ouderen, zieken en zwakken, kinderen, vrouwen met kinderen e.d. doorgestuurd naar Auschwitz waar zij bij aankomst op 19 October 1942 direct werden vermoord in de gaskamers van Auschwitz Birkenau.
Bronnen o.a. het Stadsarchief Amsterdam, gezinskaarten van Friedrich Michel en Marcus Michel; archiefkaart van Marcus Michel; woningkaarten Amsterdam, 2e Jan Steenstraat 11 en Plantage Parklaan 10 met Marcus Michel; het archief van de Joodse Raad, registratiekaart van Marcus Michel; de Wikipedia website Jodentransporten vanuit Amsterdam.nl en familie-informatie van een nabestaand familielid.