David Blom was de jongste broer van mijn opa Gerrit Blom, aldus mijn 'oud-oom' en ik voel me zeer met hem begaan. Er was zo weinig over hem bekend, wel had ik een kleine foto van hem: 'huwelijk in Westerbork, David Blom en Henriette Gobitz', in mijn foto-album zitten. Verder wist ik weinig van hem.
De overlijdensdatum en plaats 'midden-Europa' waren voor mij onaanvaardbaar vaag. Mede daarom heb ik geprobeerd zo veel mogelijk over hem te weten te komen.
David was de zoon van Willem en Roosje. Hij kreeg de voornaam van een jongere broer van zijn vader. Hij woonde in 1942 officieel nog bij hen thuis, maar dat zou niet lang meer hebben geduurd, aangezien hij reeds verloofd was.
David was de jongste van een gezin van 5 kinderen. Het nakomertje. Zijn 3 broers en zijn zus hadden allemaal reeds 2 kinderen. De jongsten daarvan waren Ronny en Marion, 1 en 4 jaar. Zij woonden met hun vader, moeder, oom en opa en oma in Rotterdam.
De rest van de familie woonde in Amsterdam. Als nakomertje was hij nog maar 8 jaar toen zijn broer Gerrit een zoon kreeg en hij dus oom werd van een jongen met dezelfde naam als zijn vader: Willem.
David heeft zijn bruid Henriette reeds in Amsterdam ontmoet. Misschien omdat ze allebei kleermaker waren? Ook Davids zus Marianne en haar man Asser Schavrien waren kleermaker. In een van de documenten staat hun adres als Henriette's werkadres opgegeven.
Henriette en David zijn in Westerbork op 24 augustus 1942 getrouwd. Het huwelijk was wettelijk: het is officieel geregistreerd, inclusief de toestemming van de 4 ouders. Het huwelijkscertificaat zit in een gesloten archief, maar ik heb het wel kunnen inzien. Daar staat het zwart op wit: David Blom, oud negentien jaren, van beroep kleermaker. Meerderjarige zoon van Willem Blom, van beroep schoenmaker en Roosje Berlijn. En Henriette Gobitz, 'oud achttien jaar' van beroep naaister, minderjarige dochter van Mozes Gobitz, sigarenmaker te Amsterdam, en Dina Wagenaar. De getuigen waren Selina Kleerekooper en Sara Karels-Pels.
Ik ga er van uit dat Henriette's broertje José Maurice ook bij hun huwelijk aanwezig is geweest. Hij was net 16 geworden.
David en Henriette, en José Maurice, zijn niet lang daarna op transport gesteld naar Auschwitz. Het was een van de eerste zogenaamde 'Kosel-transporten' en als dusdanig zijn José en David bij Kosel uit de trein gehaald. David en José hebben allebei daarna waarschijnlijk nog zeker een jaar geleefd. David wordt vermeld in de naoorlogse getuigenverklaring van overlevende Samson Buitenkant. Hij heeft David voor het laatst gezien toen hij naar een ziekenhuis in de omgeving van Fürstengrube werd gebracht.
Ik heb niet zo erg lang geleden vernomen dat er nog een tweede huwelijksfoto is geweest van David en Henriette. Een hele scherpe duidelijk. Deze was in 1942 naar de familie van Henriette gestuurd en is ook te zien op deze pagina. Haar zus Carla had deze foto hangen in haar trappenhuis naar de tweede verdieping en heeft ook nog met regelmaat tegen haar zus en David op de foto gesproken. Ik vond het heel fijn te horen dat er nog al die jaren aan David gedacht is.
David zal in mijn herinnering voortleven.