De Hecht Viool.
Deze viool was eigendom van een Duitse vrouw, Fanny Hecht, de familie was gevlucht naar Nederland om de Nazi’s te ontkomen. Toen zij en haar gezin in Amsterdam kwamen wonen. Daar werd ze bevriend met een buurvrouw, Helena Visser met wie ze viool speelde. Gedurende de bezetting van Nederland door Nazi Duitsland realiseerde Fanny Hecht dat de familie gearresteerd konden worden door de Nazi’s.
In deze onzekere tijd van de Tweede Wereld Oorlog met razzia’s en arrestaties. Fanny Hecht ging de trap op naar het appartement van haar buurvrouw. Zij klopte op de deur. En daar gaf ze haar buurvrouw Mevrouw Vissers haar geliefde viool met de woorden. “Ik wil dat u mijn viool goed behandeld en bewaard. Ik will niet hebben dat het in Duitse handen beland. Na de oorlog, wanneer ik weer terug kom kunt u het weer aan mij terug geven. Kom ik niet meer terug dan is de viool van u.”
Alex en Fanny Hecht waren gevlucht uit Duitsland voor de Nazi’s met hun twee zonen en kwamen in Amsterdam wonen, waar Fanny bevriend werd met haar Christelijke bovenbuurvrouw die ook violiste was, Helena Visser. In 1943 hielden de Nazi’s razzia’s en arresteerde de Joden in Amsterdam, daaronder bevonden zich ook de Hecht familie en zij werden gedeporteerd naar kamp Westerbork en later werden zij naar Auschwitz gedeporteerd.
Vier en zeventig jaar lang heeft de Nederlandse familie van Helena Visser de viool veilig in hun huis bewaard. Toen Helena Visser een bejaarde vrouw was gaf ze de Hecht viool met het verhaal door aan haar zoon die in Alberta, Canada woonde. Deze zoon zag op PBS TV een documentaire over “de Violins of Hope” In deze documentaire vertelde Ammon Weinstein, the creator and founder of thé Violins of Hope, dat hij violen restaureerde die toebehoorde aan Joodse violisten bespeelde in de Concentratiekampen. Deze Joods violisten moesten muziek spelen terwijl de Nazi soldaten de Joden naar de crematoria marcheerde. De familie Visser was zo geïnspireerd door deze documentaire, dat ze na afloop van dit TV programma besloten dat deze viool toe behoort aan de “Violins of Hope.”
De familie Visser boekte een retour naar Tel Aviv en bezochten en doneerde daar de viool aan Ammon Weistein. Deze violen worden met grote zorg Ammon Zweinstein gerestaureerd en worden opnieuw gespeeld in concerten over de hele wereld.
Fanny en Felix hun zonen Ernst en Fritz werden vermoord in Sosibor, Auschwitz en Monowitz, niemand van de familie overleefden de verschrikkingen van de Concentratiekampen.
De familie Visser wilde graag dat de viool weer terecht zou komen in Joodse handen en zij gaven deze viool aan Ammon Weinstein zo dat de viool opnieuw gespeeld kon worden maar ook dat het tragische verhaal door verteld kon worden van Fanny, Alex, Fritz en Ernst Hecht.
And de binnenkant van de viool was de volgende inscriptie “ Antonius Stradivarius Cremona Faciebat anno 1743” een documentatie van de leeftijd. De viool heeft een schitterende klank en word opnieuw bespeeld ter herinnering aan de familie Hecht.
Wilt u meer weten over het werk van Ammon Weinstein en zijn werk.