Marianne van Stedum, sociaal werkster bij de Joodse Raad, komt uit de historische bronnen naar voren als een heilige, zo schrijft de historicus Presser. Als voormalig dienstmeisje kende zij de behoeften van de armen en wist zij zeer velen te helpen in die donkere tijd.
Nadat zij was opgepakt, kreeg de Joodse Raad de verzekering van de Zentrallstelle dat Marianne gesperrd zou worden, en dus vrijgesteld van verder transport. Later bleek dat deze Sperre niet aan Westerbork was doorgegeven. Twee keer werd Marianne daar nog uit de trein gehaald, de derde keer ging ze wel mee. Ook omdat ze haar moeder op het sterfbed beloofd had haar zus niet alleen te laten.
Dr. J. Presser, Ondergang: de vervolging en verdelging van het Nederlandse Jodendom 1940-1945 I (Den Haag 1965) 399-400.
Verhaal