David Koker noemt hem in zijn Dagboek geschreven in Vught (A'dam, derde druk 1993), p. 70:
"Opgenomen in het varietegezelschap onder leiding van Dixon (Simon Dekker). Klein mannetje, die iets wellustigs in zijn bewegingen heeft; als hij zingt of muziek hoort. Hij maakt met zijn lichaam dan alle bewegingen die een vrouwenlichaam doen uitkomen. Daarbij is hij een beetje lelijk, klein, zodat ik een vies sensueel gevoel over mij krijg als ik hem zie. Er is iets aan hem gebleven van al die halfnaakte meisjes. Men voelt dat als men hem ziet. Zijn ogen zien ze nog steeds... En daarbij is hij een rustige, vriendelijke, gewone man. Het komt alleen door zijn jarenlang vak."
p. 74:
"Ik ben uit het cabaretgezelschap gegaan. Dixon chicaneerde in de hoogste mate. Dan weer het Hebreeuwse lied bekort, dan weer helemaal niet. Vandaag: 'Meneer Koker, u zingt vanavond niet.' Waarop ik later naar hem toegegaan ben en hem gezegd heb [dat ik er mee uitscheid?]."