Begin Mei 1945 kwamen Russische gevechtstroepen die in westelijke richting oprukten in de nabijheid van het concentratiekamp Theresienstadt. Mijn tweelingzuster en ik, we waren toen 8 jaar oud, mochten enkele dagen niet buiten spelen. De Duitse kampcommandanten en bewakers vluchtten in paniek en, om hun aftocht te dekken, beschoten ze het kamp. Er vielen doden en gewonden onder de geinterneerden.
Op 8 Mei trokken eenheden van het Russische leger Theresienstadt binnen en was onze bevrijding een feit. Enkele dagen later, ik zie alles heel duidelijk gebeuren, reed een Amerikaanse legerjeep met enkele Amerikaanse officieren het kamp binnen. Op hun uniformen waren kentekens, dat ze deel uitmaakten van het Amerikaanse Legerrabbinaat, ze droegen een Magen David op hun uniformen.
Eén van de jonge officieren was zelfs rabbijn. Zij bleken ofer de informatie te beschikken dat de ouders van de rabbijn zich onder de overlevende geinterneerden van Theresienstadt zouden moeten bevinden. Tot zijn grote vreugde vond de rabbijn inderdaad zijn ouders in betrekkelijk goede gezondheid. Er werd spontaan een sjoeldienst georganiseerd met speciale dankzegging voor onze bevrijding en voor de hereniging van ouders en zoon, officier in het Amerikaanse leger.
Dit was de eerste keer dat de overlevenden hardop, in het openbaar, een gebed in het Hebreeuws konden uitspreken. Dit alles maakte op alle aanwezigen, waaronder ik als 8-jarig jongetje, diepe indruk en in die mate dat ik, na 75 jaar, mij dit alles nog duidelijk kan herinneren.
Geplaatst 21 April 2020 door de redactie van Joods Monument, op verzoek van dhr. John Heymans, Beth Juliana, Herzliah, Israël.