Emanuel van West was de oudste van de drie kinderen van Joseph van West en Gracia Rodrigues Pereira. Hij was geboren op 13 Maart 1907 in Amsterdam en werd doorgaans Willem genoemd. Hij werkte als etaleur bij de modezaak van Maison de Vries in de Kalverstraat in Amsterdam.
Op 20 Juni 1934 trad Willem in het huwelijk met Esther Blitz, die Elly werd genoemd. Zij was geboren op 3 Maart 1908 in Amsterdam als dochter van Salomon Blitz en Anna van Praag. Zij was een bekende concertzangeres. Na hun huwelijk woonden zij in de Uithoornstraat 7 in Amsterdam-Zuid maar verhuisden op 1 Mei 1940 naar de Haarlemmermeerstraat 102 III in Amsterdam-West, waar toen ook vanaf 13 Mei 1941 de ouders van Elly, Salomon Blitz en Anna van Praag kwamen inwonen. Willem en Elly hadden geen kinderen samen.
Emanuel (Willem) van West had een “Sperre” van de Joodse Raad; hij was voorlopig vrijgesteld van deportatie. Hij was werkzaam in de brandstoffenhandel van zijn schoonvader Salomon Blitz. Die zaak werd door de Duitsers aangemerkt als een “Joods Lokaal”, waar alleen Joden mochten kopen. Daarnaast was Willem jeugdleider bij de BJZ, de Buitenschoolse Jeugd Zorg, wat één van de tientallen afdelingen van de Joodse Raad was. En door de “Sperre” van Willem, was ook zijn vrouw Elly voorlopig van deportatie vrijgesteld.
Maar op 25 Mei 1943 was het dan toch zover. Alle vrijstellingen werden ingetrokken en Willem, Elly en haar ouders, maar óók zijn schoonzus Juliette van West-Barmes, kregen een oproep voor de “Arbeitseinsatz” en moesten zich op een bepaalde dag melden op de Polderweg in Amsterdam-Oost. Willem’s schoonzus Juliette kreeg op het allerlaatste moment nog de mogelijkheid om onder te duiken, waar zij gebruik van heeft gemaakt maar Willem en Elly en haar ouders echter hebben hebben zich gemeld op de Polderweg.
Willem en Elly werden afgevoerd naar Westerbork en kwamen daar terecht in barak 58. Op 1 Juni werden beiden op transport gesteld naar Sobibor, waar Esther (Elly) van West-Blitz bij aankomst aldaar op 4 Juni 1943, onmiddellijk in de gaskamer werd vermoord. Emanuel (Willem) van West echter was één van de weinige “gelukkigen”, die het vernietigingskamp Sobibor hebben kunnen verlaten. Hij werd geselecteerd om turf te steken – brandstof voor o.m. de lijkenverbranding in Sobibor – in het kamp Dorohucza, van waar op 7 September 1943 nog een laatste bericht van hem werd ontvangen, maar ook, waar Emanuel van West op 30 November 1943 om het leven is gekomen.
Bronnen o.a. Stadsarchief Amsterdam, gezinskaarten van Emanuel van West, Joseph van West en Salomon Blitz, archiefkaarten van Emanuel van West en Esther Blitz; het archief van de Joodse Raad, registratiekaarten van Emanuel van West en Esther Blitz; wikipedia lijst jodentransporten vanuit Nederland.nl en de overlijdensakte voor Emanuel van West nr. 364 d.d. 23-5-1950 uit A-reg.34, fol. 63.