Salomon Velleman was een zoon van Hartog Alexander Velleman en Lena Leons. Hij huwde in Rotterdam op 1 Mei 1940 met Elisabeth de Vries, een dochter van Jesaja de Vries en Sara Preger. Vermoedelijk hebben Salomon en Elisabeth toen samen de woning in de Rotterdamse Burgermeester Meineszlaan 74 betrokken, maar zijn ook nog een keer verhuisd naar nummer 79.
Salomon en Elisabeth kregen twee zoontjes: Jack in 1940 en Alexander in 1942. Jack overleed na 8 maanden in Rotterdam op 21 Juli 1941 en is begraven op de Joodse Begraafplaats Toepad aldaar.
Of het gezin geen gehoor heeft gegeven aan oproepen voor “werken in het Oosten” is niet bekend, mogelijk was er een andere reden, maar Salomon Velleman en zijn vrouw Elisabeth de Vries werden op 12 Maart 1943 als strafgeval in barak 66 in Westerbork ingesloten. Zij hebben daar met hun zoontje Alexander moeten verblijven tot 11 Mei 1943, toen zij op transport gesteld werden naar Sobibor, met nog 1143 andere gedeporteerden.
Elisabeth Velleman de Vries en haar zoontje Alexander Velleman zijn bij aankomst in Sobibor op 14 Mei 1943 onmiddellijk vermoord.
Bij aankomst in Sobibor werd Salomon Velleman echter als één van de weinigen geselecteerd om dwangarbeid te verrichten in het turfstekerskamp Dorohucza, waar hij op 30 November 1943 om het leven is gekomen.
Stadsarchief Rotterdam, gezinskaarten Hartog Alexander Velleman en Jesaja de Vries; website Het Stenen Archief, grafsteen Jack Velleman; Lijst van Jodentransporten vanuit Nederland; het archief van de Joodse Raad, registratiekaarten van Salomon Velleman, Elisabeth Velleman-de Vries en Alexander Velleman en een toevoeging van een bezoeker van de website.