Voor het huis van Meester H. Tuttelstraat 11 in Steenwijk is op 17 september 2017 een struikelsteen gelegd voor Johan Slager. Sara Katznelson-Slager, dochter van Johan was hierbij aanwezig met haar twee dochters, schoonzoon en vier kleinkinderen. Sarah op 17 september 2017: Johan Slager was mijn vader! In dit huis de Tuttelstraat 11 had ik geboren moeten worden, maar de dingen zijn helaas heel anders gelopen. Volgens de gegevens: Is Johan Slager vanuit het kamp Mechelen in België met Transport VII richting Auschwitz gestuurd. Wij weten dat dit transport in Kozle is gestopt en moesten de mannen vanaf 15j -55 j uitstappen op een niet zachtaardige manier. De trein reed daarna verder met de vrouwen en kinderen naar Auschwitz en werden daar onmiddellijk vernietigd. De mannen die uitgestapt waren werden verdeeld over de talloze werk kampen of "Dwang-Arbeitzlager in het district "Ober –Schlezie " vandaag Polen ongeveer 80 Km ten Noorden van Auschwitz. Te vinden in de boeken van De Jong deel 8 tweede gedeelte blz: 752: Deze kampen ressorteerde onder Regierungsprasident van het district Oppeln, SS Brigade Fuhrer Albrecht Schmelt . Zijn organisatie strekte zich uit tot geheel Silezie. De kampen betroffen talloze Duitse ondernemingen die de gevangenen heel erg uitbuiten. Velen gingen er dood door uitbuiting en mishandeling. En werden weer aangevuld door nieuwe transporten. Er heerste hongersnood en mensen werden ziek en de meesten gingen dood. Het gehele jaar 1943 door vond achter de schermen een groot touwtrekken plaats met Schmelts' organisatie en het Reichssicherheitshauptant die zoveel mogelijk joden wilde uitroeien en niet tewerkstellen. De Organisatie Schmelt werd opgeheven per 1 april 1943 en werden de restende kampen die nog over waren verdeeld onder Auschwitz complex een Gross-Rosen een vreselijk kamp ten noorden van Auschwitz. Waarom vertel ik jullie dit zo uitvoerig namelijk ongeveer een klein jaar geleden vond ik op het Joods Monument naast de naam van mijn vader dat hij in het kamp Niederkirch is overleden. De reden van overlijden stond niet vermeld. (Ik vermoed door mishandeling en of slaag). Na uitgezocht te hebben bleek dat er in polen twee certificaten of documenten waren gevonden van al de tientallen opgeheven zwangarbeitslagers destijds,en van duizenden Zwangarbeiders die om het leven zijn gekomen waarbij ook mijn vader! Dat vind ik heel bijzonder en toevallig, nu nog na 75 jaar. Van Aron en de andere familie weten we niets. Alleen Dat Aron ook in de Kozle groep gezeten heeft maar zat in een ander transport daarover later. Het enige levensteken die wij hadden van mijn vader, waren twee ansichtkaarten die mijn vader uit de trein gegooid heeft ter bestemming aan de Jodenvereniging in België met de volgende woorden: gaarne zou ik u willen verzoeken mijn vrouw E Slager Boutelje die 20 /8 bij u gekomen is uit het A Lager in Breendonk, te melden dat ik mij bevind in bovengenoemd Lager te Mechelen. Ben goed gezond. Ben samen met de familie. Tevens vernam ik gaarne van u waar mijn vrouw zich bevindt. Zij is zwanger en verwacht haar kind begin september. Met vriendelijke dank, Hoogachtend J Slager No 902-Stube 7
P.s. Deelt u haar s.v.p mede dat we waarschijnlijk binnenkort verder gaan. Gaarne had ik spoedig bericht van u. Bij voorbaat mijn dank. Een tweede kaart schrijft hij: Lieve schat Excuseer dat……..ik zal brief …….geschreven ……zonder te hebben……Waar we heen gaan weet ik niet . Ik gooi deze kaart uit de trein . Misschien is iemand zo vriendelijk hem te posten. Als je goed bent, komen we beslist bij elkaar. Vast wel… spoedig. Houd moed. Er is helemaal geen reden om je over mij ongerust te maken. Doe dat vast niet. Zeker dat we elkaar gauw zien. Ontvang hartelijke groeten, met heel veel kussen. Van je liefhebbende man……komen in gezins verband…..
Dit was het enigste laatste teken van hem.
Vol vertrouwen dat hem niets zou overkomen en geen weet wat hem te wachten stond. Hij spreekt mijn moeder moed in dat vind ik heel heldhaftig van hem. Haast 4 maanden heeft hij het uitgehouden toen bezweek hij op 23 december 1942. Ik ben nog steeds bezig gegevens over hem te zoeken bij het N.I.O.D mensen die samen met hem waren of hem gekend hebben , waar hij misschien begraven ligt tot nu nog tevergeefs. Allen die hem gekend hebben zeiden dat ik heel veel op hem lijk ook uiterlijk. Toen Heiman de Leeuw een keer naar Israël kwam voor de eerste keer en mij op straat in Hadar- Am tegen kwam kon hij wel 10 minuten geen woord uitbrengen toen hij mij zag. Volgens verhalen was mijn vader een denker en filosoof. Hij studeerde de H.B.S cum laude af al op zijn 16e verjaardag, zat altijd in de boeken en wilde dolgraag verder studeren maar mocht niet van zijn moeder en moest in de zaak helpen waar hij niet geschikt voor was. Het hielp niet dat de leraren en hoofd van de school probeerden haar over te halen. Toen ze het eindelijk inzagen was het te laat joden werden niet meer aangenomen op Universiteiten. Hij kon ook prachtig piano spelen en samen met zijn broer Aron die viool speelde gaven ze thuis concerten. Saartje mijn grootmoeder zat te genieten. Na de oorlog wilden goede vrienden de piano vleugel, servies, boeken en zilvergoed enz. niet meer terug geven. Ik vind het daarom heel bijzonder en uniek dat mijn kleinkinderen ieder een instrument bespelen en zie ik het als een verlengstuk van hem. Mijn vader voelde zich helemaal in de eerste plaats een Steenwijker, hier was hij opgegroeid, hier waren zijn wortels. Ook voelde hij zich helemaal niet als een jood maar meer een mens van de wereld van het heelal. Daarom is het zo'n tragedie dat juist hij de dood vond omdat hij een jood was. Hij had niemand ooit kwaad gedaan. Hij heeft geen graf, daarom deze steen, opdat wij hem niet zullen vergeten. יהי זכרו ברוך אמן Gezegend zal zijn nagedachtenis zijn Amen.
Zie: Struikelstenen-Meester H. Tuttelstraat 11
