Elisabeth Brandel-Cohen was zeer muzikaal. Omstreeks de eeuwwisseling studeerde ze aan het conservatorium in Keulen piano en viool. Ze was getrouwd met Aron Brandel, het echtpaar bleef kinderloos. Aron Brandel was kledingfabrikant, voornamelijk van werk- en kinderkleding. Zijn bedrijf was gevestigd op de hoek van de Oostzeedijk en de Honingerdijk in Rotterdam.
Het echtpaar behoorde tot de welgestelde en culturele bovenlaag van de Rotterdamse bevolking. Bij bijzondere gelegenheden zoals de heropening van het Museum Boymans in 1935 waren zij aanwezig. Volgens de voormalige dienstmeid van het echtpaar had Elisabeth Brandel Cohen bij die gelegenheden de allure van een 'grande dame'.
Elisabeth Brandel Cohen organiseerde regelmatig huisconcerten in hun huis aan de Nieuwe Binnenweg. Op deze huisconcerten kwam de hele familie bijeen. Waarschijnlijk heeft Elisabeth Bradel-Cohen bij één van deze concerten de violist Yehudi Menuhin op haar piano begeleid.
Het echtpaar onderhield voor de oorlog een vriendschappelijke relatie met de dirigent Willem Mengelberg. Een voormalig werknemer van de familie wist zich te herinneren dat het echtpaar Brandel zeker één keer in Mengelbergs berghut in Graubünden gelogeerd heeft. Mengelberg heeft waarschijnlijk na afloop van een concert in Rotterdam eveneens een keer in het huis van Elisabeth en Aron overnacht.
Nog in de jaren dertig waren joden niet welkom in de aan de Coolsingel gelegen Doelen. De vader van Elisabeth Cohen heeft er toen voor gezorgd dat het Amsterdams Concertgebouworkest een paar keer in de Rotterdamse Schouwburg optrad. In de schouwburg was iedereen welkom.
Wat religie betreft was het echtpaar niet praktiserend. Er werd bijvoorbeeld niet kosjer gekookt. De begrafenis van Aron Brandel die op 27 oktober 1936 overleed, werd wel door de Israëlitische gemeente verzorgd.
Na de dood van haar man verbleef Elisabeth Brandel-Cohen geregeld in Florence. Het echtpaar had in deze stad menig vakantie doorgebracht.
Kort na het uitbreken van de oorlog heeft Elisabeth Cohen een kistje met juwelen aan haar voormalige dienstmeid in bewaring gegeven. "Ons komen ze toch halen" was haar begeleidend commentaar. Omdat het huis aan de Nieuwe Binnenweg door de Duitsers geconfisqueerd werd, trok Elisabeth Cohen in bij haar zus die aan de Avenue Concordia woonde.
Toen Elisabeth Cohen in Westerbork vast zat is nog een poging ondernomen haar vrij te krijgen. Een zekere heer Cohen kwam vanwege zijn werk bij de Joodse Raad regelmatig in het kamp en vernam daar dat Elisabeth Brandel-Cohen binnen niet al te lange tijd gedeporteerd zou worden. Op een avond belde hij aan bij de voormalige dienstmeid van de familie met het verzoek om het in bewaring afgegeven kistje juwelen te gebruiken om hiermee een persoon of instantie in Westerbork om te kopen. Ondanks dat het kistje door een hooggeplaatste Duitser in ontvangst is genomen heeft het niet geholpen. Kort na haar aankomst in Westerbork werd Elisabeth Brandel-Cohen naar Sobibor gedeporteerd.
Toevoeging van een bezoeker van de website
Biografie