Mijn ouders woonden vanaf hun trouwen in november 1939 in IJmuiden. Zij maakten daar het begin van de oorlog mee.
Vanwege de bouw van de Atlantikwall door de Duitsers werd gedurende de oorlog een groot deel van oud-IJmuiden afgbroken. Als gevolg daavan werden o.a. mijn ouders in 1943 geëvacueerd naar Amsterdam waar zij een woning kregen toegewezen in de Smaragdstraat no. 15 huis. Pas later is hen duidelijk geworden dat het om een woning ging waar een Joods gezin had gewoond dat vlak daarvoor was gedeporteerd. Mijn ouders hadden van buren gehoord dat het om een gezin ging van een moeder met twee kinderen: een dochter en een zoon, waarvan de dochter als eerste werd opgeroepen om zich te melden bij de Duitsers. Later was dan de moeder en de zoon aan de beurt Op 1 februari 1946 werd ik geboren en ik ben me er door de verhalen altijd bewust van geweest welke tragedie zich in deze woning moest hebben afgespeeld. Ik weet nog dat mijn ouders, als in de loop der jaren het onderwerp ter sprake kwam, dan altijd opmerkten hoe vreselijk het voor die moeder moest zijn geweest om haar dochter zo maar uit huis te laten gaan, het vreselijke nog onbekende lot tegemoet.
Het heeft me nooit losgelaten en in latere jaren ben ik gaan uitzoeken om welke Joodse mensen het ging die voor ons in de Smaragstraat 15 huis hadden gewoond en via het NIOD ben ik er destijds achter gekomen dat het om familie de Hond ging.
De mensen uit het vrehaal kregen toen pas voor mij een naam.
En uit het verhaal bleek dat inderdaad de dochter al eerste werd gedeporteerd en het werd duidelijk dat het meisje en later de moeder en zoon in Sobibor zijn vermoord.