Dit zijn 2 brieven die David vanuit Westerbork naar Familie heeft gestuurd.
Lieve Familie Westerbork 23-9-1942
De bom is gebarsten! Hier zitten we dan in Westerbork. Wat we hier zien komen, zal ik maar over zwijgen, want als ik daar aan denk en dat aanzie, komt de lust in mij op, om alles kort en klein te maken, maar ja, ik zal blijven vechten tot de laatste ademtocht.
Naar wat ik hier gehoord heb, heb ik werkelijk vol vertrouwen op de
toekomst wat betreft leven en behandeling.
De behandeling van de Grüne hier was perfect.
We hebben gewoon met ze gesproken.
Wat pa betreft, hij houdt zich kordaat, waar ik blij om ben
omdat het anders niet meevalt hem te lijden, wat hier toch nodig is.
Ik ben zo een beetje de hulp voor de halve zaal, want die oudjes kunnen zich totaal niet helpen.
Rusthuizen en al zijn leeggehaald, je kunt dus wel nagaan, wat we hier zien.
Als het echter niet anders wordt, kan ik het wel als een kampeertocht beschouwen.
Dit is geen grootspraak of zo, maar de waarheid.
Toen we vanmorgen de bagage aan kregen, had pa het te kwaad, doch daar is hij alweer aardig overheen.
Zojuist is David Davidson zijn vader hier ook aangekomen.
Boven de 50 wordt niemand gespaard, maar ik heb één troost en dat is dat de oudjes boven de 65 jaar naar een speciaal kamp gaan in Tsjecho-Slowakije dat door Zweden wordt onderhouden en waar de Duitsers niet gaan.
Dit geeft veel hoop.
Het eten hier is behoorlijk voldoende.
Als het zo blijft, komen wij terug hoor.
Als je Dorreboom spreekt, laat hem dan ook de groeten doen aan de leraren en oud leraren.
Deze brieven worden allemaal gesmokkeld.
Anna en Lea, dit zijn vooral woorden voor jullie.
Uit jullie briefjes, maak ik op dat jullie vreselijk moedeloos zijn, bij het wanhopige af.
Wat ik jullie bidden mag, doe dat niet, want heus, zoals het tot nu toe is gegaan, is het best uit te houden.
Dus kop op hoor en Lea krijg door de omstandigheden niet zulke opstandige ruzies, zoals ik ze wel gezien van je heb, want dat verzuurt maar jullie leven onnodig.
Geloof me, wij komen terug.
Dat is mijn vaste overtuiging.
We hebben 2 rugzakken, 2 broodzakken en 1 doos ontvangen.
Het is jammer, dat ik de ledervet niet gekregen heb, maar dat is niet meer te verzenden.
Treur er maar niet om, ik doe het ook niet.
Lea, ik heb Femmy ook een briefje gestuurd, doch wanneer ze die krijgt en of ze die krijgt, weet ik niet.
Mannie ik hoop dat je nu geen ondoordachte dingen zult doen, want ik ken je opstandige ideeën en blijf altijd aan de kinderen denken.
Dit zal je voor veel onheil behoeden.
Maar verder niets dan de groeten aan de hele familie, dus ook aan opoe en opa, de tantes en ooms, neven en nichten.
houd moed en kop op
Tot kijk!!!!
David
E. Hagenaar N. Achtergr. 101 ben. huis A’dam
Lieve broer, zusters, zwagers en schoonzusters en verder de hele familie.
Hier zitten we nu plotseling in Westerbork.
Zonder dat we er gisteravond op verdacht waren, hoewel pa als ik er een voorgevoel van hadden, dat het mis zou gaan.
Jullie zullen nu wel lopen te ijsberen, maar laat ik je één ding zeggen, houdt de moed erin en versaag niet.
Wij zullen het ook niet doen en het zal ons een hele steun zijn, het idee te hebben dat jullie ook volhouden.
(vraag aan Lea om onze) stamkaarten op te zoeken om mee te nemen.
Die zijn dus nog thuis.
Gebruik ze zoveel mogelijk.
Wat de behandeling van onze bewakers betreft, dat was buiten verwachting zo vriendelijk.
We hebben zelfs heel genoegelijk met ze gesproken.
Dat is een hoopvol teken, want ginder zijn ze nog beter volgens zeggen.
Doet Lea nog wat ik haar gevraagd heb, om het briefje van het Adema v. Schellemaplein ten opzichte van Femmy Posthumus Rijksgracht 30.
Laat ze maar de volle waarheid zeggen dat heb ik nog het liefst.
Wat de toekomst betreft, wie weet wat het zal brengen.
Maar ik houd volle hoop op een spoedig weerzien.
Verder was het eten vanmiddag ruim voldoende en zeer goed.
Misschien kan ik hier blijven, maar ik ben er huiverig voor, omdat pa dan alleen door moet en daar ben ik bang voor, hoewel hij het wel wil.
Verder weet ik niet te schrijven dan de hartelijke groeten en een spoedig weer zien van je vader en broeder in Groot Mokum.
Ps,
Vergeten jullie vooral niet dat zijltje naar Lena of Bekka te sturen, want dat is toch het beste en dat eten wat er nog is moeten jullie maar op eten. ( Denk jij om den cel.)
Wij houden goede moed dus jullie ook.
Gegroet je vader.