Ies de Winter kwam oorspronkelijk uit Veghel, waar hij met vader Hertog, moeder Johanna, broer Ies en zussen Selma en Gien woonde aan de Heuvelstraat 16. Voor de oorlog werkte hij als slager. In 1935 stond hij een jaartje ingeschreven in de gemeente Utrecht, maar daarna keerde hij weer terug naar Veghel. Op 27 augustus 1942 ontving hij de oproep om zich op 28 augustus op station Den Bosch te melden voor vertrek naar Westerbork. Dat deed hij niet: hij dook onder. Op zijn persoonskaart staat de vermelding VOW (Vertrokken Onbekend Waarheen) 20-11-1942, hetgeen betekent dat op die datum geen adres meer bekend was. In 1943 zat hij bij de weduwe Krijnen, Kromme Waal 12-II te Amsterdam in onderduik.
Op 21 september 1943 werd Ies de Winter om 11.30 uur door leden van de Kolonne Henneicke in de Joh. Verhulststraat in Amsterdam gearresteerd. Hij was daar zonder ster en met een vals persoonsbewijs op zak om een bezoek te brengen aan de joodse familie Van Leer aan de Johannes Verhulststraat 44 te Amsterdam. Toen hij daar aankwam, werd het gezin net door 3 rechercheurs van de S.D. gearresteerd. Ies werd ervan verdacht Joods te zijn en dus werd ook hij opgepakt en overgebracht naar de Hollandse schouwburg.
Omdat hij bleef ontkennen dat hij Joods was, werd hij tijdens het verhoor mishandeld door een van de rechercheurs: hij moest hij een uur lang met zijn handen in de hoogte staan en werd geslagen met een ploertendoder tot deze stuk brak. Daarna werd hij geschopt. Hij verklaarde alleen dat hij op een kamertje woonde bij de weduwe Krijnen. Ies wist echter niet dat daar de avond ervoor vader, moeder en dochter Smeer voor onderduik waren gearriveerd. Het gezin werd gearresteerd. Van de gezinnen Van Leer en Smeer kwam na de oorlog niemand terug.
Van de Hollandse Schouwburg werd Ies per trein overgebracht naar Westerbork. Bij aankomst op station Westerbork wist hij zich van het transport af te zonderen en te verbergen. Met medewerking van enkele politie-agenten die het transport hadden begeleid is hij met dezelfde trein weer teruggegaan naar Amsterdam. Daarna is hij op verschillende adressen ondergedoken geweest tot aan de bevrijding.
En zo wist Ies de oorlog te overleven. Op 30 oktober 1945 wordt hij weer ingeschreven in amsterdam en wordt hij koopman. Op 9 december 1965 overleed hij te Banbury, Verenigd Koninkrijk.