Abraham Melamed was getrouwd met Channa Kern. Hij was stoffeerder, zijn vrouw naaister. In januari 1940 werd hun dochtertje Paula geboren. De Melameds waren een van de weinige echtparen in de Joodse gemeenschap die besloten de Duitse verordeningen niet te volgen. Ze brachten de kleine Paula naar een onderduikadres; Channa kreeg valse papieren. Abraham bleef ondanks het beroepsverbod werken, werd opgepakt en afgevoerd naar Westerbork.
Channa bleef in Amsterdam. Ze werkte de hele oorlog als dienstmeisje bij een protestantse familie die lange tijd niets wist van haar Joodse achtergrond. Toen Paula's onderduikadres begin 1943 werd verraden, zag het er slecht uit voor het meisje. De Grüne Polizei bracht haar terug naar de Joodse crèche, in afwachting van deportatie. Maar zover zou het niet komen: Paula was één van de kinderen die naar buiten werden gesmokkeld. Ze zou de rest van de oorlog doorbrengen bij een boerenechtpaar in Kudelstaart.
Na de oorlog werd Paula herenigd met haar moeder Channa. Het kinderloze paar in Kudelstaart vond het moeilijk om hun pleegdochter te laten gaan. Tot hun dood bleven ze contact houden. Moeder en dochter gingen terug naar Amsterdam, waar ze aanvankelijk een zwervend leven leidden maar uiteindelijk op de Weesperstraat belandden. Moeder Channa hertrouwde met de Pools-Joodse meubelmaker Avram Munish, die in de oorlog zijn hele familie was verloren en die had overleefd door te vluchten naar de Sovjetunie. In 1949 vertrokken de drie met de boot naar Israël.