Benedictus Koopman en zijn oorlogsdagboek worden genoemd in B. van der Boom, Wij weten niets van hun lot (Amsterdam 2012) 320-322. In april 1943 trok hij in bij zijn vriendin Dora en ene Bernhard. Na de deportatie van zijn ouders ontving hij nog een kaart van zijn moeder ('mijn fijne Moessie'), waar hij extatisch over was. Hij was co-assistent in het Nederlands-Israëlistisch Ziekenhuis.
Verhaal