De foto is van 5 augustus 1939, en is genomen in de woning van Rinus Gouw in de wijk Spangen: Eerste Staringstraat 1, Rotterdam.
De heer Beerenborg staat op de bovenste rij, iets links van het midden, en heft met zijn rechterhand het (borrel?-) glas, terwijl hij opgewekt recht in de lens kijkt. Aan zijn rechterzijde (dus op de foto direct links van hem) staat de heer Sal Boekbinder, ook joods (zijn beroep weet ik niet). Het is dus die man met het wat spitse gezicht. Ook hij werd in de oorlog vergast.
Hij zal zeker familie van de heer Beerenborg zijn geweest, want de naam van diens vrouw luidde: Elizabeth Boekbinder.
De heer Beerenborg noemde zich de “Banden- en rijwielkoning” en had een grote winkel annex grossierderij in fietsonderdelen en fietsbanden aan de Kipstraat, Rotterdam-Centrum. Mijn opa betrok veel goederen van hem. Mijn opa had een grote fietsenzaak op het Middensteiger, waar hij met zijn gezin ook ook boven woonde (dit alles alles werd gebombardeerd en is verbrand op 14 mei 1940).
Mijn opa staat op de foto: de kalende heer in het midden zittend, met achter hem een jongedame (dat is zijn jongste dochter Bep. Zijn drie zonen staan er ook op: Dick (mijn vader), Leo en Wim. Dit is een katholieke middenstandsfamilie.
Rechts van mijn opa zit Rinus Gouw (een SDAP-er), zijn meesterknecht en hoofd van de werkplaats (reparatie rijwielen). Om hem gaat het hier op deze foto: Rinus Gouw was toen 12,5 jaar aan de zaak (zie het bord op de achtergrond).
Aan mijn opa’s linkerhand (dus rechts op de foto) zitten de heer Klaas van Balen en zijn echtgenote, een oude vriend van mijn opa (hielp hem vroeger met opbouw en afbraak van een mobiele houten wielrenbaan voor gangmakers en stayers). Klaas van Balen was een echte communist.
Nu, het kon dus meevallen met die “verzuiling” van voor de oorlog: jubileumfeestje bij en SDAP-er (sociaal-democraat) thuis, tezamen met RK-e middenstanders, een communist en joodse zakenlieden, allen verenigd door het feit dat ze Rotterdammers zijn en in de fietsenhandel zaten.
Als ik mij tot slot hier een persoonlijke notitie mag veroorloven: ik bezit deze foto al jaren, en iedere keer al ik er op kijk, richt mijn blik zich als eerste op de heer Beerenborg, niet op mijn familie. Wat een aardig gezicht, wat een echt “Rotterdams hoofd” (mijn vader zag er op latere leeftijd precies zo uit, met van dat achterovergekamde brilcream-haar). Middenstander, ongetwijfeld hardwerkend in de crisisjaren, maar ook (denk ik) niet vies van een feestje en een goede borrel. Ach, en dan .... om niets vermoord, wat verschrikkelijk afschuwelijk toch, het blijft weerzinwekkend.
[per email aan Redactie Community]