Mijn opa Arthur en oma Helena als ook mijn oom Ernst heb ik allen nooit gekend. Ik ben immers in 1946 geboren en kreeg de naam Arthur Ernst, vernoemd naar opa Arthur en oom Ernst. Mijn ouders hebben de oorlog gelukkig overleefd.
Al op jonge leeftijd voelde ik diepe haat, woede en minacting voor de moffen, welk recht hadden zij om mijn oma en opa te vermoorden? Zij en hun zoon Ernst zijn vermoord om het feit dat ze Joods waren.
Opa Arthur en oma Helena zijn in Auschwitz en Ernst in Sobibor omgekomen.
Ik denk dat ik die gevoelens jegens de moffen heb, omdat mijn oma en opa en de jongste broer van mijn vader, net als zes milioen andere vermoorde Joden, nooit meer deze en andere gevoelens kunnen uiten. Het is daarom mijn plicht en keuze om die gevoelens voor hen te blijven dragen en uiten.
Omdat mijn oma, opa en oom niet eens een graf hebben, vind ik het een goed idee om een national monument te bouwen in het Wertheimpark, waar de namen van allen die op een gruwelijke manier om het leven zijn gekomen te herdenken op een waardige manier. Dat is het minste dat wij voor hen kunnen en moeten doen.
Arthur Meijer