‘Bij de kleuters vindt iedereen het leuk. ’t Is ook een lustig leventje daar een partijtje te trappen al hebben ze daar ook al kracht genoeg om iemand, al gebeurt het niet met opzet, een goede trap te verkopen. Dat heb ik bij ondervinding.’ Sallo was 14 jaar oud toen hij dit schreef in de WVV’er van juli 1941. Het was schoolvakantie en “veel te warm”. Met enige trots meldde Sallo dat zijn bijdrage over de kleuterafdeling spontaan geschreven was. Daarmee doelde hij indirect op het strenge regiem in de jeugdafdeling.
Jeugdleider Wubs sloeg naar zijn allerjongste spelertjes toe wel een iets mildere toon aan dan tegenover de junioren, maar hij ontzag de kleuters bepaald niet! Daar was bijvoorbeeld de corvee. Artikelen schrijven voor het clubblad was verplichte kost, evenals het maaien van het gras van het ‘kleuterveld’ op het clubterrein. Het werven van nieuwe leden was weliswaar geen absolute verplichting, maar zonder dat stond de toekomst van de club op het spel, dus ook hier moest het clubbelang boven het individu gaan.
En dan waren er nog de vele regels, vermaningen en strafmaatregelen om de discipline hoog te houden: tijdens het spel was correct gedrag vereist (Wubs had een hekel aan ‘veldschenderij’ en sterallures), solistisch (‘eigenzuchtig’) spel was taboe, de scheidsrechter moest worden ontzien, wegblijven van de training was zonder ‘werkelijk’ geldige reden niet toegestaan. ‘Er wordt een lijstje opgemaakt van verzuimde trainingsuren’, schreef Wubs dan dreigend in de WVV’er.
Ook het gebrek aan concentratie van de kleuters hekelde Wubs, en dan kon hij hen plagerig toespreken dat het nu toch eens afgelopen moest zijn met salamanders vangen tijdens de training. Sallo was overigens de kwaadste niet en nam in deze bijdrage de gelegenheid te baat om jeugdleider Wubs eens een hart onder de riem te steken. Het moest voor meneer Wubs toch bijzonder sneu zijn als die zijn kleuterteam al in de eerste vijf minuten van een wedstrijd op 3 doelpunten tegen zag staan.
Sallo vergat overigens ook zichzelf niet toen hij ‘meneer Wubs’ in de WVV’er bedankte. ‘En al zijn we wel eens aan ’t mopperen, dat we niet ‘verdelen’, geloof mij gerust, we zijn als ’t er op aankomt U, meneer Wubs, toch dankbaar voor alles wat u voor ons doet en degenen die van deze groep in CI komen, zullen U, dat weet ik zeker, ook laten zien, dat ze wat geleerd hebben.’
De Joodse kleuters van de late jaren 30 hebben niet lang kunnen genieten van het voetbal. Sallo werd in 1939 lid van WVV. Hij was toen 12 jaar en net Mulo-leerling. Het voetbal moet voor hem een welkome afleiding zijn geweest. Thuis had hij moeilijke jaren achter zich. Zijn oudere broer Eduard was overleden in 1935, zijn vader overleed twee jaar later. Sallo en zijn moeder Emma-Rosetta woonden op de Gassingel 18-III.
Om in het levensonderhoud te voorzien in deze jaren van economische crisis hield moeder een pension aan huis. Op 17 maart 1943 werden Sallo en zijn moeder getransporteerd naar kamp Westerbork, van waaruit ze direct werden doorgevoerd naar Sobibór. Op 20 maart werden ze daar omgebracht. Sallo Bloemendal werd 15 jaar oud.
Bron: WesterborkPortretten