Hans Werner Binheim werd geboren op 24 januari 1923 in het Duitse Hannover als oudste kind en enige zoon van Fritz Binheim en Frieda Adler. In 1925 en 1926 zouden nog twee zusjes geboren worden: Ruth en Hanna.
Het gezin woonde tot 1939 in Hannover, aan de Ebhardtstraße 1, waar vader ook een manufacturenwinkel had. Hans Werner bezocht na de lagere school het Realgymnasium in Hannover, maar na de Kristallnacht in november 1938 moest hij deze school verlaten.
In 1939 stuurden Hans Werners ouders hun drie kinderen mee met het laatste kindertransport naar Nederland. Voor henzelf was er geen mogelijkheid meer om uit Duitsland weg te komen; zij kregen geen visum en bleven in Hannover achter.
Hans Werner en zijn zusjes kwamen in een kinderkolonie terecht in Bergen aan Zee, dat het Boschhuis heette. Hier bleven ze drie maanden, waarna ze verhuisden naar een barakkenkamp in Driebergen, om van daaruit in Huize Kraaibeek, een villa in Driebergen, te worden ondergebracht.
Vanuit Huize Kraaibeek ging Hans Werner naar het Werkdorp Wieringermeer, het opleidingskamp voor Palestina-pioniers. Na de ontruiming hiervan werd hij ondergebracht in hotel Hiegentlich in de Hoogstraat in Amsterdam. Hier ontmoette hij zijn zusje Ruth weer, die daar vanuit Driebergen was gekomen. De eigenaresse van het hotel was een nicht van hun moeder en zij had er destijds ook voor gezorgd dat Hans Werner en zijn zusjes met het kindertransport naar Nederland konden vluchten.
Met de razzia van 11 juni 1941, waarbij zeer veel oud-werkdorpers werden opgepakt, werd Hans Werner gearresteerd, en kwam hij uiteindelijk in het Oostenrijkse concentratiekamp Mauthausen terecht, waar hij op 18 september 1941 stierf. Zijn ouders werden in maart 1943 in Auschwitz vermoord; zijn twee zusjes Ruth en Hanna overleefden dit kamp en werden uiteindelijk in Retzow door de Russen bevrijd.
Hans Werner Binheim werd 18 jaar.