Exact zes jaar na de plaatsing van mijn bijdrage ‘Stolpersteine’ kan ik melden dat Betsie en David toch beiden een steen hebben gekregen voor het huis waar zij als jonge tieners - in de jaren 1920 - woonden.
Op de website van Joods Erfgoed Den Haag staat bij de Veenkade 10 een NB-tje met een ‘corrigerend uitroepteken’ erachter.
De regel betreffende het laatste woonadres van een door oorlogsgeweld omgekomen persoon is blijkbaar losgelaten. Ook de nogal afwijkende, unieke tekst op Betsies steen is uiteindelijk goedgekeurd, alhoewel de SD (Sicherheitsdienst) die Betsie in Villa Windekind heeft gemarteld, niet op de steen mocht staan.
Inmiddels zijn er ook stenen voor overlevenden geplaatst en voor mensen die zijn ‘gevlucht in de dood’ lees: zelfmoord hebben gepleegd omdat ze vermoedelijk van het lot van concentratiekamp-slachtoffers op de hoogte waren.
Al met al ben ik blij dat de in mijn ogen te starre regels wat zijn versoepeld.
Bij de twee stenen heb ik een wit kiezelsteentje laten inmetselen als teken dat het monument met een bezoek is vereerd.
Addition